Aan de telefoon hebben we Ireen Wüst, een aantal dagen na haar prachtige overwinning op de Olympische Spelen. Viermaal op rij heeft ze nu een gouden medaille binnen weten te slepen op vier opeenvolgende Spelen - een ongeëvenaarde prestatie. Daar willen wij graag meer over weten.
Keuzes
Terugkijken op een prachtige carrière is natuurlijk geen straf, maar hierin persoonlijke highlights aangeven blijkt voor Ireen lastig, “Alsof je veel kinderen hebt en daaruit een favoriet moet kiezen.” Iedere overwinning is van belang geweest voor haar spectaculaire groei. Haar eerste WK allround titel in 2007 ligt haar nog dicht bij het hart. Ze haalt het voor zich als de dag van gisteren: in een uitverkocht stadion drie dagen lang topprestaties leveren en twee baanrecords verbreken - een dierbare herinnering. Maar uiteraard zijn ook al haar Olympische titels een grote trots, logisch gezien het niveau waarop de sport zich in deze toernooien bevindt.
Haar drive
De gedrevenheid die Ireen heeft gebracht waar ze is, heeft ze naar eigen zeggen te danken aan haar karakter. “Ik kan het niet zo goed uitleggen, het zit er gewoon in.” Wanneer ze ergens haar zinnen op heeft gezet, is ze niet te stoppen, en dat werpt zo zijn vruchten af.
Nederlandse negativiteit
Voordat de Olympische Spelen in Pyeongchang van start gingen, deden er verhalen de ronde over een mogelijk onvermogen (mede door een blessure) om de Spelen te gaan redden, maar deze kritische geluiden zijn volgens Ireen onontkoombaar wanneer je aan de top staat, “Aan de top komen is makkelijk, daar blijven is een ander verhaal.” Hoge bomen vangen veel wind, dat weet ze, en daardoor laat ze zich niet teisteren door die “typisch Nederlandse journalistieke negativiteit.” Ireen schaatst niet voor de media, ze schaatst voor zichzelf, en dat is iets wat haar sterk maakt. De blessure was iets nieuws, iets wat natuurlijk een kleine tegenslag opleverde, maar met een goede staff aan haar zijde heeft ook dat haar niet klein kunnen krijgen. Een rustig hoofd is van belang naarmate de Spelen dichterbij komen en dat is haar, mede door de krachtige ondersteuning van haar team, gelukt.
Routine
Ireen heeft weinig ruimte voor variatie in haar dagen. In Pyeongchang zagen deze er dan ook haast precies hetzelfde uit als thuis, met één verschil: de tijd. Na een wedstrijd, die om kwart voor 11 ‘s avonds werd gereden, lag ze om een uur of 2 op bed, dit vergde wat schuifwerk in haar dagelijkse ritme. Om half 11 zat Ireen aan het ontbijt, om 1 uur ‘s middags op de schaatsbaan, dan lunchen en slapen om haar herstel te optimaliseren. Vervolgens om 5 uur ‘s middags de tweede training, om half 9 aan het avondeten en vervolgens om 2 uur weer naar bed. Elke dagelijkse handeling was hetzelfde, alleen haar uren werden wat omgegooid.
Thuis
Naar Pyeongchang had ze maar liefst ruim 20 man mee, dus haar heimwee was daar niet zo groot, “Alleen eet je daar van plastic en karton, dus op een gegeven moment verlang je wel weer naar gewone Hollandse pot van goede borden, met fatsoenlijke bekers en bestek. En natuurlijk naar m’n eigen bed.”
Offers
Aan topsport zit veel opoffering vast, maar voor Ireen voelt het niet alsof ze dingen moet laten, “Ik krijg er zo vreselijk veel voor terug.” De sport zit haar diep vanbinnen en haar levensstijl bevalt haar prima. Het boeken van spontane weekendjes weg gaat niet met een schema waarin het komende jaar strak staat ingepland, maar één á twee keer per jaar lekker uitgaan in het weekend past er nog wel tussen. Daar houdt het dan bij op, maar dat is prima wat betreft Ireen, die heeft het dan ook wel weer gezien.
Besef
Wat er door haar heen ging toen ze voor de vierde keer op rij goud binnenhaalde in Pyeongchang is haar zelf ook niet helemaal duidelijk. Dit is een feit dat nauw samenhangt met het leven van een topsporter: je wordt geleefd en door een constante stroom van aandacht en verplichtingen is er weinig tijd voor persoonlijke bezinning. Ireen vertelt dat het bij de vorige Spelen duurde tot een onbewaakt moment ergens in de zomer, dan kan het kwartje opeens vallen en komt de heuse euforie eindelijk aan bod.
Rust
Wanneer we haar spreken is Ireen nog druk bezig met de voorbereidingen voor het WK allround in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Als dat evenement is verstreken, is het tijd om alles weer een tandje terug te zetten. Na vier jaar in opmars te zijn geweest voor Pyeongchang, werkend naar die uiteindelijke piek, heeft haar lichaam behoefte aan een periode van rust. Drie weken Hawaii is precies wat haar die kalmte gaat bieden, even lekker niets doen met de tenen in het zand.
Wat nu?
Voor de komende twee jaar heeft Ireen twee zaken op de planning staan: het WK allround in Calgary (in 2019), en het WK afstanden in Salt Lake City. Dit zijn twee doelen die ze nog graag na wil streven. Een wereldrecord zou ze ook graag neerzetten. Gunda Niemann heeft maar liefst acht WK titels, dat zou ze graag evenaren, al dan niet overtreffen.
Ireen & Syntess
Er is echter één ding dat roet in het eten gooit wat betreft haar groei de komende periode en dat is dat Ireen na maart 2018 geen ploegsponsor meer heeft. Syntess is hierdoor extra belangrijk voor Ireen, de persoonlijke sponsoring die ze ontvangt, levert voor haar een grote bijdrage in haar continuïteit. De persoonlijke band die wij hebben met Ireen, die zich bewijst door bijvoorbeeld het samen beklimmen van de Galibier, is mede iets waar ze veel waarde aan hecht. “Als ik in Gorinchem of Zierikzee ben, voelt het toch altijd weer als thuiskomen.”
Dromen
Twee jaar schaatsen ziet Ireen zeker nog voor zich, maar de uitloop naar drie of vier lijkt ook niet vergezocht. Het is duidelijk dat Ireen ontzettend geniet van schaatsen, en dit dus zo lang mogelijk voort wil zetten. Als we haar vragen naar haar grootste wens is dit echter niet een persoonlijke overwinning, maar het lang gelukkig en gezond blijven van de mensen die haar dierbaar zijn - en dat maakt Ireen zo mooi.
Publicatiedatum 21 maart 2018